De geschiedenis van gulzigen Tobias / David Bueno de Mesquita. - Amsterdam: Vennootschap Letteren en Kunst, 1919.
In mijn publicaties durf ik het niet met zoveel woorden te zeggen, maar ik heb sterk de indruk dat mannen héél anders illustreren dan vrouwen. In ieder geval was dat zo in de eerste helft van de 20ste eeuw. Deze tijd van ‘volksopvoeding’ en ‘artistieke’ prentenboeken, leverde vooral een brave vrouwenwereld op vol lievigheid en zoete grapjes, getekend door vrouwen.
Maar als het op illustrerende mannen aan komt, dan krijg je een heel ander beeld. Als bekende illustratoren, zoals Wenckebach en Jan Rinke, meisjes tekenden zijn ze hoekig en plomp. En de heren illustratoren lieten graag iets misgaan: kogels fluiten rakelings over de hoofden van het publiek, schommelwiegen raken uit balans. En geen man die bang is om andere boze mannen ten tonele te voeren, zoals hier in De geschiedenis van gulzigen Tobias.
Wat jammer dat David Bueno de Mesquita kort na verschijning zijn potlood in de wilgen heeft gehangen en voor het kunstenaarschap heeft gekozen.