Ik zie / [te-ke-nin-gen en plaat-jes van] Marietje Witteveen. - [Rotterdam : Luctor], [ca. 1942].
Ik bezit nog een kwetsbare leporello uit de tijd dat ik pas op de grote school zat, getiteld: Ik zie, met een leuk verhaaltje op rijm. Achterop staat: Tekeningen en plaatjes (!) van Marietje Witteveen. De verteller is een haan op de toren: “ Ik zit boven op de kerk, de wind aanwijzen is mijn werk, en onder het werken kijk ik rond, in de lucht en op de grond.” Hij ziet een dame van haar fiets vallen. Ze wordt geholpen door een jongen en een meisje die haar naar huis brengen. De illustraties, in vrolijke kleuren, de meeste zonder diepte getekend, waren heel vernieuwend in die tijd, en heel aansprekend voor kinderen. Maar ik was toen vooral gefascineerd door de afbeelding op het titelblad; de haan en de toren in een zeer overdreven vogelperspectief. Vele jaren later, kijkend vanuit een raam op de 107e verdieping van een van de Twin Towers was daar een schok der herkenning, en dacht ik aan Marietje.