Dodencel 2455 / Caryl Chessman. - Utrecht : Bruna, 1954. (Zwarte Beertjes 270)
Op veertienjarige leeftijd las ik vrijwel dagelijks de krant. In mei 1960 las ik dat Caryl Chessman twaalf jaar na zijn veroordeling stierf in de gaskamer van San Quentin. Chessman was als De man met de rode lantaarn ter dood veroordeeld voor een reeks overvallen en verkrachtingen. Het wekte het mijn nieuwsgierigheid en ik ging op zoek naar Dodencel 2455, zijn autobiografische roman. De verkoper van De Slegte keek mij vorsend aan, maar stelde geen moeilijke vragen en gaf me het boek dat nog geen gulden kostte.
Met rode oortjes las ik mijn eerste boek waarin tamelijk expliciete seks voorkwam. Ik kaftte het zodat het er als schoolboek uitzag, omdat ik wel wist dat mijn ouders niet blij zouden zijn met mijn aanwinst.Het boek maakte, ook afgezien van de seks, grote indruk op mij en vormde me tot een verklaard tegenstander van de doodstraf. Dat ik sindsdien het Amerikaanse rechtssysteem wantrouwde werd ik me pas later bewust.